Öğretmen olabilirsin ama asıl öğreten olarak toplumun içinde yer alabilirmisin, en doğru şekilde bilgileri öğrencilere aktarabilirmisin, işte bütün mesele bu olmalı.
Bu olmalı da, öğretmenlerimize de hak ettiği şekilde nasıl davranılmalı,bu orada, bu asla unutulmamalı.
Evde bir çocuğumuzla(öğrenci olarak ufak veya büyük) uğraşmakta zorluk çekerken, okulda onlarca  çocukla uğraşan,yeri geldiğinde onlara hem anne, hem baba,hem ağbi,hem abla, olan, kısacası okul içinde ve dışında yeri gelen her şeyleri olan öğretmenlerimize, yine her şeyden önce ebeveynlerimiz  tarafından saygı duyulmalı.yarının siyasetçilerini,bürokratlarını, ,meslektaşlarını,doktorlarını mühendislerini askerlerini polislerini sağlıkçılarını ve tüm hizmet grubunda yer alan çocukları yetiştiren ve onları topluma kazandırmak için gerektiğinde kendi hayatlarından feragat eden öğretmenler için, artık bir şeyler yapılmalı, yani hak ettikleri değer daha fazla geçiktirilmeden kendilerine kazandırılmalı.
Bu gün için ne kadar önemliyse, yarın içinde bu önemini yitirmeyen öğretmenlik mesleği ve bu mesleğin onurlu insanları asla unutulmamalı. Bu konuda çok fazla detaylı anlatımdan ziyade, bu mesleğin değerini bilmeyenler bu meslek hakkında konuşturulmamalı. Aralarında yer alan ve öğretmenlik mesleğine karalar çalanlar ise hiç ama hiç hatırlanmamalı.
Öğretmenlik mesleği ve değerli öğretmenler, öyle böyle , yılın bir gününde hatırlanmaları değil, günün en küçük zaman diliminde bile asla unutulmamalı.
ÜMİT KARAMAN