Maraşlı Er Hasan'ın başına gelenler pişmiş tavuğun başına gelmedi.

Kahramanmaraşın bir köyünde dünyaya gelen ve 3 yaşındayken annesi ile babası ayrıldılar. 8 yaşında karton ve teneke toplayarak hayata ilk adımlarını atmaya başladı.

 Pirkethanelerde pirket taşıdı bir şekilde evdeki ihtiyaçları karşıladı. Evinin camları kırık ve heryeri nem doluydu üzerimize iki yorgan alıp öyle uyuyordu, geceleri yaşı ilerledikçe bir çok sektörde zorlu şartlarda mücadele içinde çalıştı lise yıllarında fırında çalıştı ustası günlük döverdi.

 Üzerine kendine ait hiçbir elbise giymedi. Hep komşuların çocuklarının küçülen elbise ve ayakkabıları ile büyüdü lisesi bitti daha iyi sektörlere başladı askere gidip geldim 2016 yılında tanıştığı eşi ile tanıştıktan 13 Gün sonra evlendi.

Müzik markette çalıştım sonra usta öğretici belgesi ile bir kolejde müzik öğretmenliği yapmaya başladı pandemide işten çıkartıldı.

Aylarca evinin kirasını ödeyemedi evine bişey almakta çok zorlandım emlak sektörüyle karşılaştım ve bir kaç yıl içinde kendimi geliştirip kendi arabasını ve evini aldı.

Öldü diye ceset torbasına kondu

Daha sonra deprem oldu ve 13 saat göçükte kaldı kalçamdan ayağım kırılıp sırtına döndü eşi gözlerinin önünde vefat etti. Ceset torbasına koymuşlar ve biri farkedip ceset torbasından çıkarttı. Ayakları paramparçaydı sorna ambulans ile antebe 1.5 günde ulaştırıldı antepte ayaklarımın kaşlarını aldılar kangıran olup ölmeyen ve bacakları kesilmeyen istisna insanlardan birisi Ankara’ya ölüm riskinden dolayı uçak ile götürülmüş. Ankara’da defalarca kalbi durdu 37 gün komada yattı. Ve bu kadar mücadelenin ardın dan  yaşadıkları kaleme aldı ve ortaya şark çıktı esemi hediyem dedi er Hasan'ın sağlık durumu çok iyi olduğunu söyledi.benim yaşadıklarımı Allah kimseye yaşatmasın dedi