Gülmek devrimci bir eylemdir; o halde GÜLÜMSE!

       
Gülmek yaşamın uğruna verdiğin bir  sadakadır…

Okuduğun kitabın kapağıdır. Yüreğin dışa vuran aynası gibidir..

Ruhun ışığı, dertlerin tek çaresi, güzelliğin müjdesidir gülümsemek…

Dertler, sıkıntılar ve sorunlarla depreşirken kahkahalarla yaşanamayacağını bilsek bile gülümsemenin her çözüm başı olduğunu da göz ardı etmemiz doğru değil.

Hadi gülümse…

Gülümse ve bunda samimi ol! Zira samimi olmayan gülümseme, sahteciliktir, iki yüzlülüktür!  

Gülümse! 

Çünkü asık surat; değerliyi de, makamı da, malı da değersiz kılar, hayatı yaşanmaz hale getirir! 

Düşün! 

Sıkıntılı bir hayatta malın, makamın  rütbenin, şöhretin ne değeri olabilir ki?
 
İyi düşün!

Evini, dünyanı, hayatını cehenneme döndüren, asık suratlı bir kadının güzelliği ne anlam taşıyabilir ki?

Gülümse..

Çünkü; çevrendeki her şey gülümsüyor; çiçekler, ağaçlar, ormanlar gülümsüyor, denizler, nehirler gülümsüyor, gökyüzünde yıldızlar gülümsüyor, havada uçuşan kuşlar, kelebekler gülümsüyor, yerdeki böcekler gülümsüyor ve ilkbaharıyla, sonbaharıyla, yazıyla, kışıyla bütün bir dünya gülümsüyor…

Hayatın karmaşasında kaybolmamak için, direnmek için gülümse…

Gülümse! Ve kendi yaşam tarzınla, kendi özel gözlüğünle, kendi özel düşüncenle dünyaya bak !

Soysuza, arsıza, hırsıza, yolsuza inat gülümse çünkü herşeye rağmen gülümsemek en büyük  zaferdir… 

Gül isen, önce gülen yüzünü göster...  

Dikenler senin  canını yakıp vazgeçirmeye çalışsa bile  gülümse…

Gülümse ki!  kor alevlerde yanan yüreklere su olabilesin. 

Gülmse ki insanlığın en güzel ve en önemli eyleminde örnek olabilesin.

Mevlana’nın dediği gibi “Sevdiklerinize gül verin, gülünüz yoksa gülüverin”

Hadi ne olur gülümse  sadece gülümse…… 

Saçlarına baharları tak, Gülüşün güneş olsun, Ellerin Umut.

Gülümse…

Çünkü gülmek çiçek açmaktır…

Kemal BURKAY yazmış duygularımı 

Gülümse
Hadi gülümse bulutlar gitsin.
İşçiler iyi çalışsın, gülümse
Yoksa ben nasıl yenilenirim.
Belki şehre bir film gelir
Bir güzel orman olur yazılarda
İklim değişir, 
Akdeniz olur, 
gülümse.
Sazlarım vardı, 
ırmaklarım vardı 
Çok çakıltaşlarım vardı benim.
Ama sen başkasın anlıyor musun
Tut ki karnım acıktı, 
anneme küstüm
Tüm şehir bana küskün
Bir kedim bile yok 
anlıyor musun
Gülümse…

VESSELAM!